Hallo allemaal,

Nu ga ik proberen om iets vaker een verslag te maken. Al is het altijd moeilijk om er tijd voor te vinden. Nu zit ik in het vliegtuig van sydney naar Queenstown en heb ik er tijd voor! Het laatste verslag was net voordat we dit jaar naar Nederland op vakantie gingen en er is natuurlijk heel veel gebeurd in die paar maanden tot nu. We konden niet samen 6 weken weg zijn van het werk. Dus Elvira vertrok als eerste samen met de kinderen. De vlucht ging perfect. In die twee weken hebben ze veel familie bezocht en de toerist uitgehangen ;-). Ook zijn de kinderen een dagje naar een Nederlandse school geweest (dezelfde basisschool waar Elvira naar toe ging) en het was zeer geslaagd. Ze waren natuurlijk erg interessant voor de Nederlandse kinderen die bi linguale kindjes van ons. Ik ondertussen "het ford " bewaken en in het weekeinde in wanaka skiën. We hadden een locum (vervangende huisarts) voor 2 weken. Dus ik naar Nederland naar de rest. Wat relaxed, alleen vliegen. En ik had alleen handbagage (en 3 lege tassen die ik lekker ik Nederland ging volstoppen!!!).

Het weer in Nederland was echt fabelachtig. Elke dag 25-30 graden. Ik heb zo'n zomer nog nooit meegemaakt. Eerst erg gezellig op de camping met mijn vader, Thea en het gezin van mijn broer. Meer glamping dan camping met keuken en bed in de tent. Het leuke was dat zijn vriendin Jannie hoogzwanger was en dat wij een week later op kraambezoek konden voor Feline. Goede timing!

We zijn ook nog bij de oma van Elvira "Beppe" geweest, die 90 is en zo kwiek als een hoentje. En bij Wim en Jolanda en hun kinderen, erg geslaagd.

Een dagje naar Giethoorn geweest, echt de toerist uitgehangen.

Toen heel spannend de kinderen (Olivier en Elise) voor een week naar pony kamp gebracht. Ging helemaal perfect. Ze werden lekker verwend door de 7 andere 13 jaar oude meiden op het kamp. En Olivier was erg blij met zijn nagellak. En beiden kunnen ze nu goed paardrijden. Elvira en ik gingen 3 daagjes naar Duitsland en Kado bij de schoonouders. Echt vakantie. Erna een afscheidsfeestje in Lattrop wat echt geslaagd was, bedankt iedereen om langs te komen. Toen vloog Elvira in haar eentje terug naar nieuw Zeeland om onze praktijk draaiende te houden. De patiënten waren blij dat ze terug was en vroegen allemaal hoe de vakantie was. Je kan daar niets geheim houden en iedereen is erg vriendelijk.

De 2 weken in mijn eentje met kinderen vlogen voorbij, naar julianatoren, pretpark naarden en als klap op de vuurpijl de Efteling, wat de kinderen helemaal fantastisch vinden, vooral Joris en de draak en droomvlucht, we moesten overal 2 keer in en de treinreis was ook een succes. Ik zag er een klein beetje tegenop, in mijn eentje met 3 kinderen naar de Efteling maar het ging fantastisch!

Nog een hele leuke tocht met de kinderen en mijn broer en op de grachten van Amsterdam gemaakt.

Toen de terugvlucht. Ik had een probleem. Ik had veel te veel gekocht en het paste niet in tassen. Na heel veel passen en meten toch gelukt. Aangezien ik het maximum voor gewicht had benut voor mij en drie kinderen hadden we bij elkaar, schrik niet....... 120 kg!!!! Hoe moest ik dat nou tillen?! Eerst met de trein van Apeldoorn naar Schiphol. Gelukkig rechtstreeks anders ging het niet. Op het perron van Schiphol stond er dat de trolley die niet op het perron mocht. Ehhh 120 kg, ik dus een trolley over het hek getild naar het perron. Ik weet niet hoe, maar we zijn bij het vliegtuig aangekomen. We moesten overstappen bij Shanghai. Noooooooit meer. Eerst moet je je bagage ophalen. Gaat niet rechtstreeks zoals in Dubai. Bij de paspoort controle stonden 5 mensen voor mij (30 achter mij) en dat duurde 45 minuten!!! En dan moest je je vinger afdruk ook nog geven. Naast de beambte stond een kastje voor feedback:????. Ik wist wel welke ik in wilde drukken, maar durf je dat in China, ik niet (ik wilde mijn vliegtuig niet missen?). Erna moest de bagage weer door de Xray machine. En ze haalden een spuitbus eruit omdat er een plaatje op stond met een kruis (je mag het niet drinken...), die mocht dus niet mee, ik zei maar niet dat er nog zo'n spuitbus in de tas zat. Erna moest ik 20 minuten door het vliegveld lopen om bij de terminal aan de andere kant te komen. Dat gaat niet met 3 kleine kinderen en vier trolleys. Dus ik om hulp vragen aan de Chinezen die daar werken. Ik weet niet of ze het niet kunnen of willen begrijpen maar helpen ho maar. Gelukkig ontstond er door het lange wachten broederschap met de andere passagiers die onze bagage op die van hun verdeelden.

Volgende overstap: Auckland. Er kwamen 13 vluchten tegelijk aan. Gigantische rijen voor de biosecurity. We hadden maar 90 minuten overstaptijd. Even met het personeel gepraat en we mochten voor in de rij staan (samen met de mensen die mij eerder geholpen hadden, die ik nu kon helpen). Aangezien de kinderen paard gereden hadden dacht ik dat best in de rij van contaminatie kon gaan staan. De rij was veel korter en we moesten er staan als er contact met paarden of grond was geweest. Erg domme beslissing. Er stonden maar een paar mensen voor mij en die stonden er nog na 45 minuten. Ik zat mijzelf op te eten, ik ga het vliegtuig missen en de taxi in queenstown vanuit alexandra (patient van mij ;-)) staat er voor niks.

Ik kon maar 1 paar laarzen vinden. Maar wat niet weet wat niet deert. Toen was het nog 15 min lopen naar domestic. Halverwege was ik heel snel naar de balie gerend en gezegd dat ik er over 5 min zou zijn met mijn kinderen en of ze zouden kunnen wachten. Geen probleem zeiden ze. Na veel geploeter en de trolleys van de kinderen regelmatig terug op het pad te zetten als ze eraf reden met al de tassen, kwam ik binnen 5 minuten bij de balie aan. Vlucht dicht!!!! Sta je daar in het zweet met 3 lieve kinderen naast je, die zich echt voorbeeldig hadden gedragen. Een beetje troost was dat de 2 andere Nederlanders daar ook sip erbij stonden aangezien zij ook hun vlucht gemist hadden. Gelukkig kon de taxi omgeboekt worden en zijn we die dag toch nog aangekomen!

Na al het uitpakken zit je weer snel in de routine. Ik deed nog mee met de 10 km run van Clyde naar Alexandra (42 min) waarbij Olivier de laatste 50m mee rende wat resulteerde in een schitterende foto. 2 maanden later deed ik mee met de Cromwell halve marathon. Die ik in het verleden al een paar keer gedaan had. Maar dit keer had ik geen tijd om te oefenen. En niet meer dan 7km per keer gerend. De eerste 10 km rende ik achter iemand die net iets sneller rende maar er was een flinke tegenwind dus ik bleef er dicht achter. Ik dronk goed onderweg. Bij 17km had ik er wel genoeg van en de laatste 2 km kan ik mij niet goed meer herinneren. Ik kwam half verward de finish over en kon niet meer op mijn benen staan. bloeddruk 70/30 en nadat ik drinken kreeg: overgeven. Dat leek verdacht veel op een heat stroke. Toen locale ambulance officier zag wie ik was kreeg hij bijna de slappe lach: "ha, het is Dr Joost!!" Ik vond het minder grappig. Elvira reed mij naar huis en een paar uur later was ik een stuk beter. Dit wil ik niet nog eens meemaken!

Wij zijn nu net terug uit Sydney waar Elvira en ik nu voor een lang weekeinde zijn geweest. De ouders van Elvira hebben namelijk een huisje in Alexandra gekocht. En die genieten nu van een continue zomer! 6 maanden Nederland en 6 maanden Nieuw Zeeland. Nu konden Elvira en ik voor het eerst samen weg. We gingen naar een workshop over het verwijderen van huidtumoren. Zeer intensieve 2 dagen en erg nuttig. We kwamen 1 dag eerder aan een gingen een dag later weg. Lekker gewandeld in de Blue Mountains in de grand canyon en langs de zee. Ook leuke restaurantjes en barretjes in Sydney bezocht. We hadden er geen idee van dat Sydney zo'n oude stad is. De eerste huizen zijn van 1788 en nu wonen er bijna 5 miljoen mensen. Een bepaalde bar was erg mooi en leek een beetje op de pelgrom in Antwerpen al liep hier een dikke rat rond tot grote verbazing van de mensen die er zaten. De rat trok zich er niks van aan en liep rustig van buiten naar binnen.

Deze ochtend was het nog spannend. We moesten vroeg op om het vliegtuig te halen. De verhuurmaatschappij had gezegd dat er een tankstation vlak bij het vliegveld was. Maar we hadden er helemaal geen gezien op weg naar het vliegveld. Elvira ging de bagage inchecken en ik ging tanken. Eerst zegt de gps links aanhouden. Kom ik in de file en de gps zegt dan: keer nu om. Dat duurde dus even. Eindelijk getankt. Dan zegt de gps: nu de M5 op links af, staat er een groot bord met M5 met een pijl naar links. Ik weet niet waarom, maar ik had er een slecht gevoel bij. Dat gevoel werd veel slechter toen ik de autosnelweg op kwam, de tunnel inreed in de file. De gps zei:keer om....... En de gps tijd veranderde van 8.15 naar 8.45. We moesten boarden om 9.05. Er waren eerder in die tunnel geweest, toen zei ik nog tegen Elvira: wat een lange tunnel he ;-). Hij was heeel lang. Ik weet niet hoe het gelukt het is maar ik was de laatste persoon die het vliegtuig inging. Er waren tenminste geen rijen meer voor de boarding. Inmiddels zit ik lekker thuis op de bank om het laatste van het verslag te schrijven. En dan hoop ik dat ik het een paar dagen op het internet heb. Veel groeten uit Nieuw Zeeland,

Elvira, Olivier, Elise, Kato en Joost

Ps. Een paar dagen is een paar weken geworden ;-)