Dag iedereen,

Vanuit Nieuw Zeeland een goedemorgen. Jullie leven inmiddels in zomertijd, we hebben gehoord dat er inderdaad ook meer zomerse temperaturen aankomen. Gefeliciteerd! hier gaat de tijd morgenavond terug van de daylightsaving, dus dan is er ineens maar 10 uur verschil tussen ons!

Hier hebben we weer van alles meegemaakt. Vorige week zijn we dus met onze nieuwe megacamper vertrokken vanuit de hoofdstad wellington. Het was een vreemde gewaarwording om in de file te staan, veel drukker verkeer dan we gewend zijn, maar niet minder campers. We komen vaak mede-toeristen tegen.

we zijn vertrokken naar het Tongariro National Park, waar we terechtkwamen op een gratis camping met wel heel lieflijke plekjes langs de rivier. Enige gebrek aan deze camping was verwarmd stromend water, dus we waren genoodzaakt een sprong in de rivier te nemen. Brrrr. Maar gelukkig was het heerlijk weer, in de zon ben je zo weer opgewarmd.

De volgende dag leek het nogal vies weer. we kampeerden in de wolken, druppels op de ramen, wat was dit nou? We zouden de mooiste dagwandeling van Nieuw Zeeland gaan doen, Tongariro Alpine Crossing. Toch maar het busje in, en met zo'n 300 anderen begonnen we om half negen aan de wandeling, regenjas aan en flink koud. zoveel mensen, maar gelukkig door de verschillende wandelsnelheden verspreidden de mensen zich snel, en had je toch het gevoel redelijk alleen te wandelen. Zeker bij de Devil's Staircase (duivelse trappen) was het snel afgelopen met het rijtje lopen. wat een klim! bovenop stonden we ineens in een vulkaankrater, aan de voet van Mount Doom, waar een deel van Lord of the Rings is opgenomen. rode randen, veel gestolde lava stromen, scheuren in de grond, mooi mooi mooi. en we liepen in de zon, boven de wolken, dus al snel was het te warm met al die warme kleren aan. een afdaling langs kleine meertjes met de meest vreemde kleuren tgv de mineralen die er in dit gebied zijn, gifgroen, helder blauw, viezig geel, we hebben ze allemaal gezien. bij het gifgroene meer hebben we lekker een broodje gegeten, begeleid door de lucht van rotte eieren :-)

20 km was de wandeling, we hebben flink doorgestapt, met aan het einde nog een paar stoomgaten in de grond, vreemd zo actief als de aarde kan zijn, en nog een paar mooie stroompjes met bord 'geen drinkwater', maar dat hadden we al vermoed gezien de kleur.

de volgende dag was het dan toch echt vies weer, en zijn we snel vetrokken, op naar Taupo en Rotorua, het vulkanisch meest actieve gebied van Nieuw Zeeland. Na een uurtje klaarde het geheel al snel op, en konden we weer lekker genieten van het zonnetje. InTaupo parkeerden we onze camper op een camping met hot pools. Het water komt er zo uit de rotswand stromen, temperatuur 65 graden, ze laten het dan stromen door een bekken, totdat de temperatuur daalt tot een acceptabele 41 graden, en even verderop 38, en dan is het tijd voor een poedelbadje. het was eerst zo warm dat we er kippenvel van kregen, maar uiteindelijk heerlijk warm. er waren ook nog privebaden, die leken zo rechtstreeks uit rome te komen. een afgesloten badhokje met daarin een betegeld bassin, het water kwam uit een leeuwenkop, heerlijk was het. voorlopig waren we lekker schoon, en hebben we een mooie tocht gemaakt langs grote watervallen, een park dat 'kraters van de maan' heet, en zo ziet het er toch ook wel uit. als je over Rotorua kijkt, zie je overal in de omgeving stoomwolken.

de volgende dag zijn we halsbrekende toeren uit gaan halen: parachutespringen. Ik wilde altijd al eens, en Joost had ineens ook wel erg veel zin, in de parachutespringhoofdstad van Nieuw Zeeland. We werden ingepakt in overal, schattig mutsje en een heleboel banden, en vervolgens in het vliegtuig geladen. omdat ik (elvira) het kleinste was, moest ik bij de uitgang op de grond zitten, was wel blij toen het luikje dicht ging! op 12000 ft, ongeveer 3.5 km hoogte, was het mijn beurt dan ook als eerste. de man aan wie ik zat had me al drie keer een zacht duwtje gegeven, waardoor ik dacht dat we al gingen, maar hij was maar wat aan het plagen. uiteindelijk gingen we dan toch voor het echte werk, en zo vlogen we door de lucht, in vrije val, 45 seconden. koprollend, ronddraaien, we hebben nog superman gespeeld in de lucht, en natuurlijk geprobeerd van het uitzicht te genieten. na 45 seconden, best lang nog eigenlijk, was het tijd om de parachute open te trekken, en toen nog nagenietend in 5 minuten op naar het vliegveld voor een zachte landing, in mijn geval op de voeten, in joost zijn geval zittend, was gaat dat zachtjes en gecontroleerd! helemaal druk wasren we nog van de adrenaline, joost raakte maar niet uitgepraat! we zijn toen maar lekker een broodje gaan eten in de stad, bij onze favoriet de Subway. Dit is ook weer een ervaring op zich. Als je bij deze McDonalds achtige keten, die alleen maar vers belegde broodjes verkoopt, een broodje koopt, krijgen we altijd de zenuwen. het is net of je in een quiz zit, waarbij je zo snel mogelijk goede antwoorden moet geven. eerst bestel je je broodje, vervolgens moet je dan kiezen op wat voor soort broodje je je beleg wilt. broodje schuift door naar de volgende persoon. welke kaas moet er op, moet het gegrild worden? broodje schuift door naar de volgende persoon, welke groentes moeten er op? volgende persoon; moet er ook nog een sausje op? en dan naar de laatste persoon voor het afrekenen. lijkt allemaal niet zo ingewikkeld, maar het nieuw zeelandse engels gaat dan net een beetje te snel, zeker als je niet verwacht dat er zoveel vragen gesteld worden. Maar goed, inmiddels zijn we experts in het bestellen van een broodje, en het broodje lam met mintsaus is onze favoriet!

Genoeg over de Subway, we hebben die middag op een gratis camping langs de forelrivier gestaan. Joost had een lange vismiddag, zonder enig succes, Elvira genoot van haar boekje. Pas om 9 uur 's avonds kwam er iemand op het raam van de camper kloppen, o; te zeggen dat joost toch succes had, en hulp nodig had. een mooie forel, ze moeten hier minimaal 40 cm zijn om ze te mogen eten, en dat was gelukkig het geval!

verder naar Rotorua, weer een camping met hot pools, lekker, en de volgende dag naar Wai O Tapu, het vulkanische park van dit gebied. Overal is de grond verwarmd, dit was dan ook onze eerste camping met vloerverwarming! het vulkanisch park was prachtig aangelegd, ook weer met stoom overal, kokende modderpoelen, allerlei kleuren, watervallen..... bekijk de foto's maar eens!

vervolgens door naar een echte forelviscamping, we stonden direct aan het water geparkeerd, en het leuke was, je kon ook met de kayak over het beekje varen. Direct een leuk plan dacht ik, terwijl joost aan het vissen was. Joost stond nog even lekker te kijken, terwijl ik in de kayak probeerde te stappen, hoewel, het was eigenlijk meer een surfplank met een zitje erin. Huppakee, daar lag ik al in de beek, in plaats van in de kayak te zitten. Joost kwam toch echt niet meer bij van het lachen, en het was inderdaad ook wel een beetje onhandig! vanuit de receptie kwam er ook al iemand om te zeggen dat de oranje kayak veel stabieler was dan de leuke blauw gekleurde die ik had genomen, maar goed ik was toch al nat, en de rest van de middag heb ik me zonder enig probleem op de instabiele blauwe vermaakt. later zag ik nog meer mensen met het zelfde probleem kampen!

Joost ving weer niets, tot de volgende morgen voor het ontbijt, weer een mooie forel. Vervolgens weer in de camper, verder, naar de zee. t is zo makkelijk reizen met een camper, je komt aan, en drie minuten later staat alles klaar voor je verblijf. we genieten hier dan ook van onze badkamer, magnetron, koelkast met vriezer, en DVD speler! we heben op het strand gegeten in ons eigen restaurant, inclusief tafel en stoelen, en het vissen stelde niet veel voor, maar het geheel deed ons wel denken aan savana, in Mozambique, waar we ook graag verbleven.

Gisteren danzijn we nog op tour geweest naar White Island. Even was het spannend of de tour zou doorgaan, vanwege de wind. Het is namelijk 50 km voor de kust gelegen en dus bijna 2 uur varen. gelukkig ging het door, en we zaten lekker op de hobbelende boot. toen we wilden aanleggen, om met het rubberbootje naar het eiland te varen, waren de 3 meter hoge golven toch iets teveel van het goede. met de boodschap dat we 45 minuten speling hadden, hebben we dan een rondje om het eiland gevaren, en toen waren de golven gelukkig nog maar 2 m hoog. in commando stijl gingen we in het bootje, goed vasthouden, en we werden allemaal flink gestimuleerd om ook weer snel uit te stappen. vaste grond onder de voeten! het eiland bestaat uit drie vulkanen, de laatste uitbarsting was in 2000, en we moesten voor de zekerheid toch ook een helm en gasmasker op. overal stoom, maar deze keer zoveel druk achter die stoomgaten dat er ook een enorm geluid bij hoorde. een stroompje water met pH 0.3, daar val je beter niet in. het leuke was weer dat er nergens hekken staan, geen waarschuwingsbordjes, en ook niet een echt wandelpad. dit is het tourisme zoals wij dat waarderen. het was echt een prachtige wandeling, met een goede gids. we hebben nog lavasteen bekeken, dat weegt echt helemaal niks. vroeger werd er zwavel gewonnen op het eiland, maar toen alle mijnwerkers (behalve dat kat) omkwamen bij weer een vulkaanuitbarsting, besloot men dat het genoeg was geweest. als jullie het eiland willen zien http://www.whiteisland.co.nz/photo_gallery.html

Op de terugweg ineens dolfijnen rond de boot. een stuk of vijf. het leuke was dat ze gingen meezwemmen voor de boot, in hetzelfde tempo. af en toe naar boven om lucht te happen, en er waren een paar die op hun zij gingen zwemmen om te kijken naar ons. de vijf dolfijnen werden er al snel 50, en vervolgens meer dan 100, en ze sprongen alle kanten op. een groot feest was het. ook overal jan van genten, die met een enorme snelheid het water induiken, om vis te eten. jullie begrijpen dat onze terugweg zeker niet een minder leuk deel van de dagtocht was.

Nu is het vrijdag, geloof ik, en joost is aan het vissen. hij hoopt natuurlijk het record te verbeteren, van de kingfish van 52 kilo die hier laatst werd gevangen. in ieder geval, ik hoop dat hij niet met lege handen terugkomt,

groeten vanuit Whakatane,

Elvira