Dag iedereen,

we zijn inmiddels al ruim een week in Nieuw-Zeeland, tijd voor een berichtje.

Na een vliegreis die voor ons alle 3 goed meeviel (enkel Olivier als ontevreden klant toen zijn moeder zijn eten niet op tijd voorzag; zie foto) kwamen we in Wellington om onze identiteit te bevestigen en de diploma's te laten zien bij de orde van geneesheren. dat stelde niet veel voor, en met die formaliteit achter de rug hebben we de verjaardag van Elvira gevierd met een heerlijk dinertje lamsbout en lekkere wijn. In Wellington hebben we de dagen erna nog les gehad over het verzekeringsstelsel hier, de sociale voorzieningen, arbeidsongeschiktheid, en over het voorschrijven van medicatie. erg handig, want ze kennen hier ook weer een boel regeltjes.

Vandaag precies een week geleden zijn we afgereisd naar Alexandra, via het vliegtuig naar Queenstown, waar de bungee jump uitgevonden is. Onderweg maakte de piloot van deze lijnvlucht geregeld een cirkeltje om te laten zien hoe mooi de bergen erbij lagen in de sneeuw, en zelfs om skipistes aan te wijzen. na deze toeristische vlucht kwamen we nog op tijd aan ook!

Alexandra is helemaal niet zo klein als we dachten. Er wonen toch nog 6000 mensen, in de zomer puilt het uit van de toeristen, en er is best een flinke rij met winkels. We wonen nu tijdelijk in een heel schattige cottage boven op de berg. er is een mooi uitzicht op de bergen hieromheen met sneeuw. volgende week vertrekken we naar ons definitieve huis, dat iets beter warm te houden is (het was flink koud de eerste dagen zo zonder centrale verwarming en met enkel glas), en dat ook iets beter ligt. de tuin van dit huis is echt prachtig, maar er zit nogal veel hoogteverschil (10 m) met de tuin van onze buren, voor olivier straks niet ideaal.

Joost is gisteren begonnen met werken, en hij kreeg direct een volle consultatie. het liep allemaal prima. mensen komen hier vrijwel altijd naar de consultatie ipv om een huisbezoek te vragen, tenzij ze echt bijna halfdood zijn, dat verschilt wel met belgie.

afgelopen weekend zijn we nog naar een sneeuwgebied gereden, 120 km hiervandaan. hier hebben we olivier in onze draagzak gehangen, van die tennisrackets onder schoenen, en we hebben hier een mooie wandeling gemaakt. het was er erg rustig, maar wel prachtig weer boven de wolken.

over 2 weken ga ikzelf ook weer aan het werk, ik kijk er al naar uit. de kinderopvang voor olivier is georganiseerd, die gaat zich vast goed vermaken met de andere kindjes,

tot de volgende!

joost, elvira en olivier